Δεν είναι η ταινία που θα προσθέσεις στο Top10 σου, ούτε κάποια που θα σε αφήσει αδιάφορο. Εξαρτάται από ποια σκοπιά το βλέπεις...
Αν θέλεις ένα ψαγμένο έργο, με βαθύτερα νοήματα, έντονα συναισθήματα και οσκαρικές ερμηνείες, μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις τη συγκεκριμένη ανάρτηση και να βάλεις στο dvd σου κάποιο από τα... χρώματα του Κισλόφσκι.
Αν, όμως, αναζητάς δράση, εφέ, εικόνα που να θυμίζει ως ένα βαθμό κόμικ -όχι ακριβώς όπως το Sin City και το 300, αλλά με περισσότερη ατμόσφαιρα videogame-, σκηνοθεσία με αρκετά στοιχεία Ροντρίγκες και ανεβαστικές μουσικάρες, τότε... εδώ είσαι! Αν, μάλιστα, είσαι και... αγοράκι, τότε οι κοντές φουστίτσες και η γενικότερα αισθησιακή ατμόσφαιρα της ταινίας θα σου δώσουν ένα επιπλέον κίνητρο για να σπεύσεις στο σινεμά.
Εν κατακλείδι, το Suckerpunch μεταφράζεται -τουλάχιστον στα δικά μου μάτια- ως pure entertainment. Αν το δεις συνειδητοποιημένα, θα περάσεις δύο απολαυστικές ωρίτσες στο σινεμά και θα γουστάρεις. Αν όχι, καλύτερα να αράξεις σπίτι και να αναζητήσεις στην ταινιοθήκη σου καμιά ξεχασμένη ταινία του Αλμοδοβάρ, για να μη με κράζεις αργότερα...
Το trailer της ταινίας
Ένα μικρό δείγμα από το soundtrack
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου