Επικό το βίντεο που ακολουθεί, με έναν ηλικιωμένο να εκφράζει την... αγανάκτησή του κάνοντας τη γάτα (και το σκύλο και το γουρούνι), την ώρα που ένας άλλος κύριος λέει μία από τις πιο πικρές αλήθειες που ισχύουν για τους Έλληνες (όχι αυτό με τα παπούτσια, το άλλο ντε!).
Δεν είχα δει το συγκεκριμένο βίντεο μέχρι σήμερα. Πόσο αληθινά είναι αυτά που λέει ο ηλικιωμένος στο παρακάτω βίντεο και πόση θλίψη και οργή προκαλεί η αδιαφορία όλων των περαστικών... Η αδιαφορία η δική μου και η δική σου, η αδιαφορία -και η μοιρολατρεία- όλων μας...
Οι Ισπανοί ξύπνησαν και ξεσηκώθηκαν, με τον πρώτο θόρυβο που άκουσαν στην πόρτα τους. Εμείς, από την άλλη, εξακολουθούμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, την ώρα που οι διαρρήκτες έχουν ήδη μπει στο σπίτι μας και το λεηλατούν, μαζί με τη ζωή και το μέλλον μας. Κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε. Τότε, όμως, θα είναι μάλλον πολύ αργά...
Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, να υπηρετήσεις τη μαμά πατρίδα. Μερικές ημέρες αργότερα, επιστρέφεις με άδεια ορκωμοσίας και οι φίλοι/συνάδελφοί σου φροντίζουν να σε αγκαλιάσουν και να σου δείξουν πόσο τους έλειψες. Ο "διάλογος" που ακολουθεί είναι απολαυστικός... (κλικ στη φωτό για να μεγαλώσει)
ΥΓ: Το link στο δεύτερο σχόλιο οδηγεί στο τραγούδι των Kafrillion, "Ο γαμιάς της γειτονιάς"
Πέρασαν τέσσερις μέρες από την τελευταία φορά που ενημέρωσα το blog, αλλά... δε γινόταν αλλιώς. Είναι τέτοια η κατάσταση στη χώρα, τέτοιος ο βαθμός της οικονομικής και -κυρίως- ηθικής κατάπτωσης γύρω σου, που σε κάνει να θες να πεις τόσα πολλά, που στο τέλος δεν μπορείς να πεις τίποτα. Όλη αυτή η μαυρίλα σε πνίγει.
Τι να γράψεις, όταν ο διπλανός σου έχει επιδοθεί σε... κυνήγι μαγισσών, όταν η ξενοφοβία και ο ρατσισμός χτυπάνε κόκκινο, όταν τα σώματα... καταστολής αδυνατούν να κάνουν στοιχειωδώς τη δουλειά τους, όταν σου απαγορεύουν να σκέφτεσαι το μέλλον; Να το παίξεις τρελίτσα και να συμπεριφέρεσαι όπως το κάθε σούργελο που βγαίνει στο γυαλί και σου παρουσιάζει μία εικονική "πραγματικότητα"; Ή μήπως να τα βάψεις μαύρα και να συμβιβαστείς με τη μοίρα σου; Είναι λύση αυτό;
Και τότε βάζεις μουσική... Και αυτή λειτουργεί ευεργετικά, λυτρωτικά... Διώχνει τις μαύρες σκέψεις, σου επιτρέπει να ονειρευτείς, να αισθανθείς, να ταξιδέψεις, χωρίς να χρειαστεί να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Όχι, αυτό το ταξίδι είναι αποκλειστικά δικό σου και δεν μπορεί να στο στερήσει και να στο κλέψει κανείς. Συνεπώς, απόλαυσέ το...
Η Μπαρτσελόνα προσφέρει, κατά κοινή παραδοχή, το ωραιότερο ποδοσφαιρικό θέαμα στον κόσμο. Από αυτό το σόου, πάντως, δε λείπουν σε αρκετές περιπτώσεις οι βουτιές και το θέατρο. Για του λόγου το αληθές, δείτε το βίντεο που ετοίμασε κάποιος φίλος της Τσέλσι, για να δείξει τις... υποκριτικές ικανότητες του Μπουσκέτς, του Ντάνι Άλβες και των... άλλων παιδιών. Για να μη νομίζετε ότι φωνάζει άδικα ο Μουρίνιο για διαιτητική εύνοια των Καταλανών...
Είναι κάποιες μέρες, που όλα σου πηγαίνουν στραβά. Μία από αυτές βίωσε και ο τερματοφύλακας της Ν.Κ. Ζάγκρεμπ, Γκόραν Μπάσιτς, που... κατάφερε να βάλει δύο αυτογκόλ στο ίδιο παιχνίδι. Στο δεύτερο στάθηκε απλά άτυχος. Στο πρώτο, όμως, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα με καρφί που θα ζήλευε και ένας πρωτοκλασάτος βολεϊμπολίστας!
Κωμικοτραγική φωτογραφία και άκρως αντιπροσωπευτική της αγανάκτησης και της οργής των φίλων του Ηρακλή. Ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη ώρα, κάποιοι βρήκαν τον τρόπο να καυτηριάσουν με έξυπνο τρόπο την απόφαση-σκάνδαλο της ΕΠΟ, με την οποία οι "κυανόλευκοι" καλούνται να πληρώσουν για όλα τα δεινά του ελληνικού ποδοσφαίρου... Να θυσιαστούν στο βωμό της δήθεν κάθαρσης, να γίνουν ο αποδιοπομπαίος τράγος, την ώρα που εξασφαλίζουν άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα ομάδες με χρέη εκατομμυρίων, με παράγοντες που εμπλέκονται σε σκάνδαλα στημένων αγώνων, με εικονικές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και άλλα τέτοια... όμορφα.
Την ίδια ώρα, στο μπάσκετ σώζεται με... το στανιό μία ομάδα που έχει αγωνιστικά υποβιβαστεί, απλά και μόνο επειδή έχει μεγαλύτερο λαϊκό έρεισμα από κάποια άλλη. Ναι, πρόκειται για την ίδια ομάδα που στο ποδόσφαιρο χρωστάει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, παρότι τα χρέη της είχαν "σβηστεί" πριν μερικά χρόνια, με το αρθρο 44. Και όμως, αυτή η ομάδα εξασφάλισε την άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα της Superleague, σε αντίθεση με τον Ηρακλή...
Αλλά τι ψάχνουμε; Υπάρχει γενικότερα ισονομία στο ελληνικό κράτος, για να υπάρξει στον δύσμοιρο ελληνικό αθλητισμό;
ΥΓ: Την ίδια ώρα, κάποιοι βουλευτές, με συντονιστή τον Γρηγόρη Ψαριανό, ετοιμάζονται να ζητήσουν από την UEFA τον αποκλεισμό των ελληνικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, προκειμένου να αντιμετωπιστούν έτσι τα κρούσματα βίας. Κάποιος τους είπε, φαίνεται, ότι κάτι αντίστοιχο είχε κάνει και η Μάργκαρετ Θάτσερ πριν μερικά χρόνια στην Αγγλία, με ευεργετικά αποτελέσματα για το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Ξεχνάνε κάτι πολύ βασικό, ωστόσο... Ότι το εγχείρημα της Θάτσερ έπιασε, αφενός γιατί έγινε σε ένα οργανωμένο και σοβαρό ΚΡΑΤΟΣ και όχι σε έναν... οίκο ανοχής και αυθαιρεσίας, όπως η Ελλάδα! Όλα τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση και αποπροσανατολισμό της ελληνικής κοινωνίας.
ΥΓ2: Γράφω τα παραπάνω, χωρίς καν να είμαι φίλος του Ηρακλή. Απλώς, κάποια πράγματα είναι τόσο προφανή και ενοχλητικά, που δε γίνεται να τα αφήσεις ασχολίαστα...
Δεν έχει περάσει ούτε μία ώρα από τη στιγμή που έμαθα τα μαντάτα και ομολογώ πως δυσκολεύομαι να γράψω για την απώλεια του Θανάση Βέγγου. Αισθάνομαι ένα περίεργο μούδιασμα στο κεφάλι και έναν ενοχλητικό κόμπο στο λαιμό... Τι να πω; Ότι ήταν σπουδαίος ηθοποιός και ακόμη σπουδαιότερος άνθρωπος; Να αναφερθώ στο ταλέντο του ή εξάρω το ήθος, την αξιοπρέπεια και την ταπεινότητά του; Μάλλον περιττό είναι... Οπότε, τον αποχαιρετώ με μερικά βίντεο με αξέχαστες ερμηνείες και ατάκες που μας έχει χαρίσει...
Κάθισα προχθές να δω σε dvd το "Ρόδα, τσάντα και κοπάνα". Λίγο η νοσταλγία και η αγάπη για τις cult ταινιές του '80 και λίγο η απορία, με έκαναν να νοικιάσω την ταινία. Λάθος... Μέγα λάθος...
Όποιος έχει δει την ταινία ή ένα μέρος αυτής -προσωπικά, δεν κατάφερα να δω περισσότερα από 15 λεπτά- καταλαβαίνει για τι ακριβώς μιλάω. Όποιος δεν την έχει δει, μπορεί να αισθανθεί τυχερός και ανακουφισμένος, γιατί τη συγκεκριμένη ταινία δεν αξίζει όχι απλά να δώσεις 8-9 ευρώ για να τη δεις στο σινεμά ή 2 ευρώ για να τη νοικιάσεις από το dvd club, αλλά ούτε καν να χαραμίσεις 3-4 λεπτά από τη ζωή σου για να τη βρεις και να την κατεβάσεις από κάποιο torrent site!
Το μοναδικό που άξιζε στα πρώτα 15 λεπτα της ταινίας, τα οποία είδα ξεφυσώντας και μουρμουρίζοντας, ήταν κάποιες σκηνές από τις παλιές ταινίες. Άντε, και η πληθωρική παρουσία της... ξανθιάς Νένας Χρονοπούλου.
Κατά τα άλλα; Ανύπαρκτο σενάριο, ερμηνείες που κάνουν τους πρωταγωνιστές στις "Οικογενειακές Ιστορίες" του Alpha να μοιάζουν με οσκαρικούς ηθοποιούς, σκηνοθεσία που θυμίζει ερασιτεχνική λήψη από κινητό και εμμονή με τις διαφημίσεις. Η τελευταία είναι τόσο χτυπητή και προφανής, που και ένα μικρό παιδί αντιλαμβάνεται κατευθείαν, ότι η συγκεκριμένη ταινία γυρίστηκε αποκλειστικά και μόνο για τους χορηγούς. Γίνεται, όμως, τόσο χοντροκομμένα, που μάλλον ζημιά κάνει στους διαφημιζόμενους, παρά καλό...
Πάντως, αυτή η σύντομη παρακολούθηση της ταινίας με έκανε και ελαφρώς πιο... σοφό. Γνωρίζω, πλέον, ότι όσες ταινίες και να δω τα επόμενα χρόνια, υπάρχει μία σταθερή άποψη που είναι μάλλον αδύνατο να αλλάξει... Το "Ρόδα, τσάντα και κοπάνα" του 2010 είναι η χειρότερη ταινία στην ιστορία του ελληνικού έθνους. True story...
