Τούρκος σκηνοθέτης + Έλληνας πρωταγωνιστής + γερμανική παραγωγή = ;;;
Στο πρώτο άκουσμα, η εξίσωση ακούγεται "κάπως". Από μόνη της, όμως, είναι αρκετή για να τραβήξει την προσοχή μας.
Μολονότι δε διεκδικεί όσκαρ πρωτοτυπίας, πρόκειται για μία ωραία κωμωδία, που βλέπεται πολύ ευχάριστα, ειδικά από έναν Έλληνα. Όπως και να το κάνουμε, κάποια κλισέ στον τρόπο που παρουσιάζεται ο "Ελληνάρας" πάντα μας συγκινούν και μας κάνουν να γελάσουμε και να αισθανθούμε οικεία.
Ως προς το τελευταίο, βεβαίως, σημαντικό ρόλο παίζει και η μουσική επένδυση της ταινίας. Αν ακούσετε μία περίεργη μίξη της Φραγκοσυριανής, μη σπάτε το κεφάλι μας να θυμηθείτε πού την έχετε ξανακούσει. Είναι των Locomondo, ενώ κάποια άλλα κομμάτια που ακούγονται στη διάρκεια του έργου δεν είναι ελληνικά, αλλά του Shantel (Disco Partizani).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου