Περί αποχής…

Σου λένε ψέματα. Προδίδουν την εμπιστοσύνη σου. Σε κοροϊδεύουν, χωρίς καν να κρατούν τα προσχήματα. Σου αδειάζουν την τσέπη με το έτσι θέλω. Σε αφήνουν απροστάτευτο απέναντι στους επιτήδειους και όσους επιδιώκουν να σε εκμεταλλευτούν. Για την ακρίβεια, αυτοί είναι που σε εκμεταλλεύονται περισσότερο, προκειμένου να καλύψουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και ανάγκες. Αυτοί, που –υποτίθεται- ότι υπάρχουν για να υπηρετούν εσένα και αντ’ αυτού φροντίζουν να (εξ)υπηρετήσουν μόνο κάποιους άλλους…

Πιστεύουν –όχι αδικαιολογήτως- ότι έχεις μνήμη χρυσόψαρου και ότι πολύ γρήγορα ξεχνάς όσα δεινά σου έχουν προκαλέσει. Σου μιλούν για μεταρρυθμίσεις, για επανίδρυση του κράτους, για... νέες αλλαγές, για επαναστάσεις, σου πετούν ένα ξεροκόμματο, για να το δαγκώσεις με λαχτάρα, την ώρα που εκείνοι γεμίζουν τα τεράστια στομάχια τους με παντεσπάνι.

Εσύ τι κάνεις για όλα αυτά; Πηγαίνεις διακοπές… Το είπε και το Star, εξάλλου. Θα αναστενάξουν οι παραλίες αυτό το τριήμερο. Ποιος ο λόγος να χαλάσεις τη ζαχαρένια σου και να τρέξεις να ψηφίσεις «τα λαμόγια, τους υποκριτές, τους ψεύτες, τους απατεώνες, τους… ίδιους με τους άλλους»; Μοστράρεις ως δικαιολογία το ότι είσαι απογοητευμένος από όλους τους πολιτικούς, όλα τα κόμματα, κυβερνόντα ή μη και… καθάρισες. Και αφήνεις τους άλλους να αποφασίσουν για σένα, επειδή προφανώς εσύ, σε αντίθεση με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, δε φοβάσαι γι’ αυτά που θα γίνουν για σένα, χωρίς εσένα…

Η αποχή θα ήταν μία εξαιρετική πολιτική απόφαση, αν μπορούσε να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Το ίδιο θα ίσχυε και στην περίπτωση των λευκών και των άκυρων ψηφοδελτίων. Δυστυχώς, όμως, το εκλογικό σύστημα της Ελλάδας λειτουργεί αλλιώς. Δεν πας να ψηφίσεις ή ρίχνεις άκυρο; Δε λογίζεσαι ως ψηφοφόρος. Ρίχνεις λευκό; Διευκολύνεις το πρώτο κόμμα.

Συνεπώς, ποια είναι η λύση; Πώς μπορείς να εκφράσεις την αντίδρασή σου σε όσα συμβαίνουν γύρω σου; Σίγουρα όχι απέχοντας. Είναι προτιμότερο να πας και να ψηφίσεις ένα μικρό κόμμα, έστω και… στην τύχη, ώστε να δείξεις ότι υπάρχεις, ότι είσαι εδώ και αντιδράς. Ότι δε συμβιβάζεσαι με την υπάρχουσα κατάσταση. Εκτός και αν πιστεύεις ότι κάποια στιγμή το πρόβλημα θα λυθεί μόνο του και γι’ αυτό… προσποιείσαι ότι δεν υπάρχει.