Οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν αναγάγει σε φιλοσοφία-τρόπο ζωής το "παν μέτρον άριστον". Στη σύγχρονη Ελλάδα, ωστόσο, το μέτρο δεν έχει καμία απολύτως αξία, καμία απολύτως θέση. Είμαστε, πλέον, η χώρα της υπερβολής. Το έθνος των... πανηγυρτζήδων, που λατρεύει τον τζερτλελέ, το σούσουρο, τα σκάνδαλα, τους μεγάλους ήρωες, τους οποίους κατόπιν θα μετατρέψει σε αποδιοπομπαίους τράγους.
Αφορμή για την παραπάνω διαπίστωση θα μπορούσε να είναι μία ματιά στα δελτία ειδήσεων και στη μεσημεριανή τηλεοπτική ζώνη, που πλέον... εξαπλώνεται και τείνει να κάνει καθ' εικόνα και καθ' ομοίωσή της και τις υπόλοιπες ζώνες. Το ερέθισμά μου, ωστόσο, ήταν τα τεκτενόμενα στον αθλητικό χώρο.
Οι Αρειανοί τρέχουν και κατακλύζουν το αεροδρόμιο για παίκτες τους οποίους δε γνωρίζουν καν -εξαίρεση ο Αμπρέου-, οι Παοκτσήδες γκρινιάζουν επειδή η ομάδα τους δεν έχει κάνει μεταγραφή αεροδρομίου, αγνοώντας ότι η διοίκηση Ζαγοράκη έχει προχωρήσει ήδη στην απόκτηση 11(!) ποδοσφαιριστών και ότι έχει ήδη έναν σχετικά αξιόλογο κορμό από πέρσι, οι Ολυμπιακοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο -ομολογουμένως παικταράς- Μέλμπεργκ είναι καλύτερος από τον Φέρντιναντ και τον Τέρι, ενώ οι φίλα προσκείμενες στον Παναθηναϊκό εφημερίδες κάνουν πρώτο θέμα μία αστεία δημοσκόπηση στην ιστοσελίδα της FIFA, για την πιο ηχηρή μεταγραφή στον κόσμο (είναι δεδομένο ότι αυτή του Σισέ θα ξεπεράσει εκείνες των Κριστιάνο Ρονάλντο και Κακά, αφού από σήμερα κιόλας θα σπεύσουν εκατοντάδες "πράσινοι" οπαδοί να ψηφίσουν τον "δικό τους", ώστε να μπουν στο μάτι των... οχτρών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου